Η ιστορία του… δονητή…

Το έτος 1880, κουρασμένος από το χέρι του, αφού έπρεπε να αυνανίζει χειροκίνητα τις γυναίκες ασθενείς, ο Δρ Joseph Mortimer Granville θα κατοχυρωσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον πρώτο ηλεκτρομηχανολογικό δονητή με φαλλικό σχήμα. Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, το μασάζ της κλειτορίδας θεωρούταν η μόνη κατάλληλη αγωγή κατά της Υστερίας, έτσι ώστε εκατοντάδες γυναίκες πήγαιναν κάθε μέρα στο γιατρό τους για μασάζ στην περιοχή της κλειτορίδας και να οδηγηθούν σε ένα «υστερικό παροξυσμό», γνωστό σήμερα ως οργασμό. Η Υστερία, που διαγνώστηκε ως ασθένεια (οι Έλληνες την είχαν περιγράψει σαν “μήτρα φλογερή”) γίνεται ένα είδος πανούκλας μεταξύ των γυναικών της εποχής.
Κάθε παράξενη συμπεριφορά που περιελάμβανε – άγχος, ευερεθιστότητα, σεξουαλικές φαντασιώσεις – θεωρούταν ως ένα σύμπτωμα και η ασθενής αποστελλόταν αμέσως για να πάρει ένα χαλαρωτικό μασάζ. Στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, ο αριθμός των γυναικών που επισκέπτεται τα ιατρεία είναι τέτοιος ώστε οι γιατροί, αρχίζουν να κουράζονται με το χέρι και ψάχνουν να εφεύρουν κάτι αποδοτικό, για να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Η ποικιλία των δονητών, μετά την ανακάλυψη του γιατρού Granville, είναι πολύ μεγάλη. Μοντέλα κάνουν την εμφάνιση τους που κινούνται με ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ άλλα λειτουργούν με μπαταρίες ή αέριο, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που έχουν σχεδιαστεί για να λειτουργούν με πετάλια. Οι συσκευές έχουν ταχύτητες που κυμαίνονται 1000 με 7000 παλμούς ανά λεπτό και σύντομα οι τιμές θα γίνουν προσιτές για οικιακή χρήση. Μοντέλα όπως η “Universal Barker” και η “Gyro-Lator” θα αρχίσουν να διατίθενται στο εμπόριο μέσω των εθνικών εφημερίδων. “Η Δόνησης είναι η ζωή” – λένε κάποιες διαφημίσεις.

Σε πολλούς γυναικείους καταλόγους ο δονητής διαφημίζεται ως ένα εργαλείο κατά της πίεσης και του άγχους των γυναικών, καθώς και ως το μυστικό της νεότητας. Η χρήση του δονητή φτάνει σε τέτοια ακραία σημεία που ορισμένα μοντέλα περιλαμβάνουν ένα ρυθμιζόμενο ανταλλακτικό όταν χαλάσει απο την χρήση ο βασικός. Παρά τα όσα μπορεί να μας φαίνονται εμάς σήμερα, σε εκείνα τα χρόνια η εφαρμογή του δονητή στην κλειτορίδα ήταν αποκλειστικά μια ιατρική πρακτική. Τα προβλήματα και τα ταμπού αρχίζουν αργότερα, μετά το 1920, όταν οι δονητές κάνουν την εμφάνιση τους στις πρώτες πορνογραφικές ταινίες. Από εκείνη τη στιγμή, ο δονητής αρχίζει να χάνει την εικόνα του ιατρικού εργαλείου και θα αποκτήσει μια αρνητική χροιά, και θα κρατήσει αυτός ο σκιερός χαρακτήρας μέχρι σήμερα.